سینما دورنمایی از آینده مورد انتظار را ترسیم می نماید - مجله سویگل

به گزارش خبرنگاران، سینما جدیدترین شاخه هنر، معروف به هنر هفتم است که امروزه یکی از عمومی ترین و محبوب ترین فراوریات هنری را ارائه می نماید. سینما اگر چه جوان، اما پررونق ترین، پربارترین و جنجالی ترین تاریخ را پشت سر گذاشته و به نحوی گریزناپذیر در کلیت تاریخ قرن بیستم جای گرفته است.

در یکصدمین سال ورود سینما به ایران بیست و یکم شهریورماه به عنوان روز ملی سینما در تقویم جمهوری اسلامی ایران نامگذاری شد. این نامگذاری نشان دهنده پیوند سینما با حوزه های فرهنگی و اجتماعی و حتی مالی جامعه ماست.

سینما در نگاه اول یکی از مظاهر دنیای مدرن در حوزه صنعت محسوب می گردد که با استفاده از تصاویر متحرک فضایی سرگرم کننده را برای مخاطبان خود که همان تماشاگران هستند ایجاد می نماید، اما سینما به عنوان هنر هفتم با به خدمت دریافت موسیقی، نقاشی، نویسندگی، شعر، مجسمه سازی و تئاتر به عنوان عناصر 6گانه هنر علاوه بر تقویت خود، موجب اعتلای سایر هنرها نیز شده است.

امروز دیگر سینما یک وسیله سرگرمی ساز نیست و نمی توانیم کارنمودهای اجتماعی، فرهنگی، سیاسی و مالی آن را نادیده بگیریم.

رضا علیزاده، عضو هیئت علمی دانشگاه گیلان در گفت وگو با خبرنگاران، سینما را یکی از عناصر ارتباطی در دنیای مدرن دانست و اظهار کرد: سینما تنها وسیله انتقال پیغام نیست، بلکه فراوریکننده پیغام هایی است که این پیغام ها هم می تواند سرگرم کننده باشد و هم موجب ارتقای دانش و اطلاعات مردم گردد.

وی یکی از کارنمودهای سینما را یاری به حوزه های اجتماعی و فرهنگی دانست و اضافه کرد: سینما این قابلیت را دارد که به طرح مسائل اجتماعی و فرهنگی بپردازد و براساس اثرگذاری عمیقی که بر حواس مخاطبانش دارد، به وسیله همذات پنداری و تجربه های مشترک به کاهش دردهای جامعه یاری کند، اما سینما درمانگر نیست.

دکترای جامعه شناسی با بیان اینکه سینما مستقیما منطق و احساسات انسان را هدف قرار می دهد، گفت: در دنیای مدرن از سینما برای انتقال مفاهیم فرهنگی و اجتماعی و انسانی استفاده می گردد و به مخاطبان نسبت به محیط پیرامونشان هشدار می دهد.

عضو هیئت علمی دانشگاه گیلان ادامه داد: سینما زودتر از جامعه به چالش ها و مسائل و مسائل فرهنگی و اجتماعی می پردازد و با انتقال حس مطالبه گری و پرسشگری به مخاطبان موجب تنویر افکار عمومی می گردد، اما نهادهای متولی وظیفه دارند این هشدارها را جدی بگیرند و درصدد درمان دردهای فرهنگی و اجتماعی برآیند.

وی با اشاره به قدمت بیش از یکصد ساله سینما در ایران، اظهار داشت: سینمای ایران صندلی خودش را پیدا نموده و از سینماگران قوی برخوردار است.

علیزاده با بیان اینکه طی سال های اخیر موضوع آسیب های اجتماعی مورد توجه فیلم سازان ایرانی نهاده شده است، اضافه کرد: البته طرح چنین موضوعاتی در حوزه سینما فیلم های فراوری شده را جشنواره پسند می نماید، اما می تواند به مرور علاوه بر ایجاد آگاهی در حوزه آسیب های اجتماعی، یک دل مردگی و پژمردگی اجتماعی ایجاد کند.

وی حوزه سینما و فراوریات سینمایی را نیازمند کار پژوهشی دانست و اظهار داشت: کارکرد سینما و فیلم بازنمایی واقعیت های اجتماعی است و می تواند دورنمایی از آینده مورد انتظار را ترسیم کند.

دکترای جامعه شناسی، سینمای دهه 60 ایران را متاثر از فضای انقلاب و دفاع مقدس دانست و یادآور شد: فراوریات سینمایی در دهه 70 آرمان گرا تر شد و مسئله جوانان مورد توجه جدی نهاده شد، اما به واسطه افزایش آسیب های اجتماعی از دهه 80 فضای سینمای ایران به سمت موضوعات اجتماعی رفته و این روند کماکان ادامه دارد.

وی جامعه را بستر شکل گیری سینما دانست و گفت: نویسنده در خلاء نمی نویسد و سینما منبعث از جامعه ای است که در آن زندگی می کنیم.

علیزاده با بیان اینکه سینما یک سرگرمی فرهنگی و هنری است، توضیح داد: سینما در کنار همه جنبه های هنری، یک کالای فرهنگی است و مخاطبان خاص خود را دارد، اما بر خلاف وجهه جهانی، در ایران مخاطبان خاص سینما در اقلیت قرار دارند.

عضو هیئت علمی دانشگاه گیلان ادامه داد: سینما به عنوان یک کالای فرهنگی در جامعه ما مغفول واقع شده است، زیرا مسائل مالی موجود، سهم کالاهای فرهنگی را در سبد خانوار کاهش داده و برای فرهنگ هزینه نمی کنیم. سینما نیز به عنوان یک کالای فرهنگی تحت تاثیر این رویه است.

وی یکی دیگر از عوامل عدم گرایش جامعه به سینما و تئاتر را مسائل زیرساختی دانست و بیان کرد: البته طی سال های اخیر سینما به عنوان یکی از مؤلفه های مهم فرهنگی وارد زندگی اجتماعی شده و مردم به سمت سینما و تماشای فیلم به عنوان یکی از جلوه های نشاط اجتماعی گرایش پیدا نموده اند لذا می طلبد که سینما یک پیوند قوی با حوزه کتاب برقرار کند تا محتوای فرهنگی و اجتماعی لازم را در قالب پیغام های انسانی به جامعه منتقل کند.