لامبورگینی چطور لامبورگینی شد؟، از ساخت تجهیزات کشاورزی تا خودروهای لوکس امروزی - مجله سویگل

به گزارش خبرنگار فروچیو الیو آرتورو ، فردی بدنیا آمده در یک خانواده کشاورز بود که پس از اسارت در جنگ در جهت حمایت از کشاورزان اقدام به ساخت تجهیزات کشاورزی کرد و امروزه برند وی توانسته دنیا را فتح کند.

فروچیو الیو آرتورو لامبورگینی در 28 آوریل 1916 در شمال ایتالیا و در خانواده ای کشاورز دیده به دنیا گشود. تاثیر محیط در اطراف وی سبب شد تا فروچیو الیو آرتورو لامبورگینی به حقایق زندگی کشاورزی پی ببرد.

وی از خود استعداد های مکانیکی نشان می داد بگونه ای که تجهیزات کشاورزی به خودی خود از نظر فروچیو چیزی بیش از فقط تجهیزات کشاورزی بودند و این دید به وی یاری فرویانی کرد. فروچیو در طول جنگ دنیای دوم به نیروی هوایی ایتالیا پیوست و در رودس یونان مستقر شد.

کار وی در آنجا رسیدگی به تعمیر و نگهداری خودرو ها بود که همین امر موجب بهبود بیش از پیش توانایی های مکانیکی فروچیو الیو آرتورو لامبورگینی شد. زمانی که رودس توسط بریتانیا اشغال شد، انگلیسی ها به توانایی های وی پی بردند و از وی در ساخت خودرو ها استفاده کردند. فروچیو الیو آرتورو لامبورگینی پس از مدت ها آزاد و به خانه خود برگشت و یک گاراژ باز کرد.

وی شروع به ساخت تراکتور برای حمایت از عوام کشاورز کرد و در سال 1948 پیروز به تاسیس کمپانی لامبورگینی تراتوری شد. برای پیروزیت در شرایط پس از جنگ تجهیزات صنعتی احتیاج به بازسازی و ترمیم داشتند و در نتیجه پیروزیت لامبورگینی با تاسیس یک کارخانه فراوری هیتر های نفتی و تجهیزات گرمایش و تهویه در سال 1959 ادامه یافت.

ساخت خودروهایی با قدمت لامبورگینی!

حتما الان در حال فکرکردن به این نکته هستید که چطور یک نفر با چنین کسب و کار هایی پیروز به ساخت خودروهایی فوق العاده شده است؟!

همانند بیش تر صاحبان کسب و کار، لامبورگینی نیز با احساس و علاقه خود پیروز به پر کردن خلا های بازار شد. همان گاراژی که برای ساخت تراکتور های لامبورگینی تراتوری استفاده می شد، تبدیل به محلی برای ویلین تجربه خودرویی فروچیو شد.

این خودرو یک فیات توپولینوی اصلاح شده بود که وی با آن وارد مسابقه میله میلیا 1948، یک مسابقه استقامت 1000 مایلی در ایتالیا شد. همین طور که کسب و کار فروچیو پرسودتر شد، وی به یکی از ثروتمندترین افراد در ایتالیا تبدیل شد و به صورتی کاملا پایدار شروع به خرید خودرو کرد.

در سال 1962 فروچیو لامبورگینی با برداشت ذهنی از کسب وکار مکمل، شروع به پایه گذاری شرکت خود کرد. در ماه می 1963 وی شرکت فروچیو لامبورگینی اتومبیلی را بنیان نهاد و زمین بزرگی را هم در سن آگاتا بولونیز برای راه اندازی فروشگاه خود خرید.

فروچیو در آن هنگام طراحی فوق مدرن و تاسیسات فراوری را در کنار فضای اداری خود مد نظر قرار داد. در طی چند ماه بعد از پایه گذاری فروشگاه خودرو خود در سال 1963 لامبورگینی توانایی های تیم خود را مورد سنجش قرار داد.

این سنجش در قالب یک طرح مفهومی خودرو برای نمایشگاه اتومبیل تورین؛ در نوامبر همان سال به اجرا درآمد. با وجود شانس کم و زمان محدود، فروچیو لامبورگینی و تیمش به گونه ای پیروز به ادامه کار خود و غلبه کردن بر مسائل شدند.

با گسترش به موقع برای نمایشگاه خودروی تورین 1963، ویلین خودروی لامبورگینی با نمونه ویلیه لامبورگینی 350جی تی وی فعالیت خود را شروع کرد. این مدل خودرو در نمایشگاه، نظر منتقدان را به سوی خود معطوف نمود. در کل این خودرو نه فقط به عنوان کوشش فوق العاده فروچیو لامبورگینی به شمار می رفت؛ بلکه به سهم خود یک خودروی عالی هم بود.

موتور 360 اسب بخار 12 سیلندر، نیروی کافی برای این مدل خودرو را تامین می نمود؛ که از سوی مهندس سابق فراری، جیوتو بیتزارینی طراحی شده بود و همچنین تاثیر بسزایی هم در پروژه های آینده لامبورگینی داشته است. بعد از نمایشگاه اتومبیل تورین، فروچیو لامبورگینی قصد فراوری مدل 350 جی تی وی، اما با طراحی فرانکو اسکالیونه را داشت.

وی پس از آن با مشهورترین موسسه طراحی میلان، کاروزریا تورینگ، تماس برقرار نمود. فیلیس بیانکی آندرلونی از کاروزریا تورینگ، طراحی 350جی تی وی را برای فراوری مدل جدید لامبورگینی 350جی تی و در ادامه آن [لامبورگینی 400جی تی]را مکفی دانست.

در طی سال های 1964 و 1965 شرکت لامبورگینی برای نخستین بار حس احترام و تقدیر را از سرتاسر دنیا دریافت نمود و مورد توجه بزرگان صنعت خودروسازی واقع شد. بعد از چندین آنالیز کیفیت از طریق نشریات اتومبیل و روزنامه های آمریکایی و اروپایی، محصولات شرکت لامبورگینی شروع به جذب خریدار نمود.

در اوایل سال 1965 لامبورگینی دائما تاکید می نمود که هرگز علاقه ای به انجام پروژه های مربوط به آینده و یا عجیب، نداشته است. فروچیو لامبورگینی به طرح های مفهومی (نمایشی) علاقه مند نبود. وی به راحتی می خواست که اتومبیل های معمولی فوق العاده سریع و بی عیب و نقص را بسازد.

دو مهندس باهوش جوان از بولونیا، فروچیو را درک کردند و بر روی یک طراحی مفهومی در ذهن خود به کار پرداختند. ایده این بود که یک خودروی مسابقه ای، اندکی رام تر برای جاده ها و همچنین کاربردی در حومه شهر طراحی کنند.

پروژه آن ها به شکل مخفیانه با نام تی پی 400 و یک طراحی موتور رده متوسط، با موتور 12 سیلندر 4 لیتری 400جی تی که به صورت اریب در پشت کابین تعبیه گشته بود، شروع شد.

این جای قرارگیری موتور، از ویژگی های خاص و یکتا در این خودرو بود. چرا که تا آن هنگام هیچ خودرو جاده ای اسپرت، موتور خود را در پشت کابین نصب نموده بود. شاسی لامبورگینی میورا از ورق فلزی خم شده و جوش داده فراوری شده بود که سبب کم شدن وزن بیشتر و بهبود کارایی و امکان هندلینگ می شد.

برای فراهم نمودن سابقه ای برای اکثر لامبورگینی های آینده، نام این خودرو مدل جدید میورا برگرفته از کلمه گوی های مسابقه ای بود.

گوی های میورا از قوی ترین گوی های نر مسابقه ای بودند و همچنین به عنوان باهوش ترین و درنده ترین آن ها نیز به حساب می آمدند. هنگامی که به اتومبیل میورا از جلو با درب هایی که رو به جهت بالا باز می شوند می نگریم؛ نام آن بسیار مطلوب و مورد پسند است.

مجددا با وجود زمان کم و فشرده، بدنه خودروی میورا برای نمایش در نمایشگاه خودروی تورین در اکتبر 1965، سر موعد تکمیل شد.

این نمونه ویلیه، هدفی لحظه ای بود. اما منتقدان مخالف، به طراحی موتور جلوی آن انتقاد کردند و قانع نشدند که میورا بتواند به صورت یک ماشین جاده ای پیروز عمل کند. نوچیو برتون و تیم طراحی وی، طرح میورا را اندکی عجیب تر از طرح های امروزی فراوری کردند، ولی مارچلو گاندینی، میورا را به یک ابر خودرو جاده ای پایدار مبدل کرد.

مدت ها بعد گاندینی گفت که از اکتبر 1965 تا فوریه 1966، تمام کارکنان لامبورگینی در هفت روز هفته و ساعت ها جهت آماده کردن میورای مناسب جاده برای رونمایی در نمایشگاه اتومبیل ژنو و بلافاصله بعد از آن برای انبوه سازی کوشش می کردند.

در سال 2003 میزان فروش شرکت لامبورگینی نسبت به سال قبل از آن 3 برابر رشد یافت و از 424 دستگاه در 2002 به 1.305 دستگاه اتومبیل در 2003 نایل شد؛ که سهم فروش مدل گایاردو، 400 خودرو بود.