نگاهی به نوظهورترین ارتش جهان؛ مأموریتِ ممکن؟ - مجله سویگل

اکنون نیروی فضایی ششمین شاخۀ ارتش ایالات متحده محسوب می گردد و از سوی دیگر اولین واحد خدمات نظامی آمریکا است که از نیروی هوایی مشتق شده است. نیروی هوایی آمریکا در سال 1947 به یک نیروی مستقل تبدیل شد. ژنرال نیروی هوایی آمریکا جان جی ریموند در مراسمی رسمی در کاخ سفید به عنوان اولین فرمانده نیروی فضایی آمریکا در حضور مایکل پنس معاون رئیس جمهور سوگند یاد کرد. وزارت دفاع آمریکا انتظار دارد که طی ماه های آینده حدود 15000 افسر، کارمند خدمات هوایی و متخصص جذب نیروی فضایی ایالات متحده شوند. اما پرسش مهم این است، این افراد قرار است چه کاری انجام بدهند؟

یک مأموریت فضایی

برای پاسخ به این سؤال باید به نقش ارتش آمریکا در فعالیت های فضایی بپردازیم. تا قبل از اعلام تشکیل نیروی فضایی مسائل نظامی مربوط به فضا از طریق یکی از زیرمجموعه های نیروی هوایی که مرکز فرماندهی فضایی نام داشت، انجام می شد. بیشتر فعالیت های فضایی ارتش ایالات متحده فوق محرمانه محسوب می شوند اما آنچه می دانیم این است که ارتش فضایی با فناوری های فضایی و نظامی مانند هواپیماهای فضایی، ماهواره ها و موشک ها سروکار دارد و کار اصلی آن این است که این تکنولوژی ها را در مدارهای حرکتی قرار دهد. بعضی از برنامه هایی که تحت نظر فرماندهی فضایی قرار دارند شامل سیستم موقعیت یابی جهانی (GPS) ، ماهواره های مربوط به هواشناسی دفاعی و سیستم مادون قرمز موجود در فضا می شوند. این مرکز فرماندهی از وسایل پرتاب دلتا 2، دلتا 4 و اطلس 5 نیز بهره می برد.

کارشناسان و صاحب نظران اظهارنظرهای متفاوتی در این باره داشته اند. در سال 2018 انجمن نیروی هوایی آمریکا به طور قاطع با تشکیل نیروی فضایی مخالفت کرد و آن را تحمیل هزینه های اداری غیر ضروری و سنگین دانست (کل بودجه ای که برای نیروی فضایی طی دو 5 آینده تخمین زده شده است حدود 2 میلیارد دلار است). در مقابل اتحادیۀ متخصصان پیشنهاد کرد که نیروی هوایی آمریکا به نیروی هوافضا تغییر نام دهد و یک ساختار فرماندهی جدید برای آن تعریف گردد. بعضی دیگر تشکیل چنین ارتشی را یک اشتباه عظیم دانستند چرا که به سمت فراوری اسحه سازی فضایی حرکت خواهد نمود.

هواداران وجود نیروی فضایی معتقدند که چنین نیرویی برای عملیات نظامی و همچنین نیازهای روز جهان لازم است. همچنین این باور وجود دارد که ساماندهی کارشناسان تمام وقت فناوری های فضایی با تأسیس نیروی فضایی ممکن می گردد. سایر هواداران نیروی فضایی ادعا می نمایند که یک شاخه نظامی اختصاصی باعث می گردد که فرایند تکه تکه شدن مسئولیت ها در دولت برای انجام فعالیت های فضایی از بین می رود. در حال حاضر بیش از 60 سازمان در حوزه فضایی فعالیت دارند و تأسیس نیروی فضایی باعث تجمیع فعالیت آن ها می گردد.

ادامه راه ارتش فضایی ممکن است؟

فراتر از بحث هایی که در خصوص مزایا و معایب نیروی فضایی وجود دارد واضح است این است که نیروی جدید با چالش های اجرایی و اقتصادی زیادی روبرو است. از 72 میلیون دلاری که برای این نیرو در سال 2020 درخواست شده است کنگره فقط با 40 میلیون دلار آن موافقت نموده است. مسئلۀ دیگر مسئلۀ هویتی است، این شاخه از ارتش آمریکا باید برای هویت و فرهنگ خاص خود کوشش کند چراکه جدا شدن از نیروی هوایی یعنی از دست دادن یک منبع اصلیِ هویتی. بعضی معتقدند برای پر کردن این خلأ باید به سمت برنامه هایی جدی برای جنگ افزارهای فضایی حرکت کرد و وسعت این نیرو باید افزایش یابد تا وظایف جدیدی بر عهده بگیرد. تا زمانی که نیروی فضایی نتواند فراتر از خاستگاه خود یعنی نیروی هوایی حرکت کند نمی توان درک دقیقی از اثرات و فعالیت های آن در عملیات های نظامی آمریکا داشت.