هشدارهای ایمنی نو FDA در خصوص ایمپلنت سینه: موارد نادری از بروز سرطان SCC و لنفوم بعد از سال های طولانی استفاده - مجله سویگل

بر اساس آنالیز گسترده مدارک در در خصوص ایمپلنت پستان، تعداد کمی از کارسینوم سلول سنگفرشی (SCC) و موارد لنفوم را در میان افراد دارای پروتز سینه پیدا شده است.

SCC دومین شکل شایع سرطان پوست است. انواع دیگری از سرطان که قبلاً با ایمپلنت های سینه مرتبط بوده اند عبارتند از لنفوم سلول T که شامل سلول های ایمنی است که مستقیماً پاتوژن ها را در بدن ما از بین می برند و لنفوم سلول B که شامل سلول هایی می گردد که آنتی بادی هایی علیه بیماری فراوری می نمایند.

به نظر می رسد هر دوی این سرطان ها سیستم ایمنی را درگیر می نمایند، و در حالی که سرطان سینه نیستند، شواهد نو نشان می دهد که می توانند بافت اطراف سینه را در صورت وجود ایمپلنت تحت تأثیر قرار دهند.

با این حال، بر خلاف لنفوم های سلول T، لنفوم های سلول B و SCC در ماموگرافی ظاهر نمی شوند، به این معنی که آنها برای مدت طولانی تری در روش های غربالگری تشخیص داده نمی شوند.

تا به امروز، هیچ موردی از SCC مرتبط با ایمپلنت پستان در بریتانیا گزارش نشده است، اما در ایالات متحده موارد بیشتری مشاهده می گردد. محققان FDA اکنون نزدیک به 20 مورد SCC در بافت اسکار اطراف ایمپلنت سینه و بعلاوه کمتر از 30 مورد لنفوم های مختلف را شناسایی نموده اند.

مقدار بروز واقعی هنوز تعیین نیست، اما احتمالاً بسیار نادر است. علائم گزارش شده از بیماران شامل تورم، درد، توده یا تغییرات پوستی است.

کارشناسان می گویند که نیازی به عجله برای آنالیز یا برداشتن ایمپلنت نیست، مگر اینکه شما هر یک از این علائم را داشته باشید. خطر ابتلا به سرطان بسیار کم است، اما این بدان معنا نیست که ارزش آن را ندارد.

در سال 2018، یک آنالیز در ابتدا 5 مورد SCC مرتبط با ایمپلنت پستان را شناسایی کرد و به طور میانه، این موارد حدود 23 سال پس از اولین کاشت پروتز تشخیص داده شدند. دو مورد از این موارد در نهایت منجر به مرگ شد.

در آن موقع، محققان مشکوک بودند که التهاب مزمن باعث این امر می گردد، و آنالیز نو از ارتباط سیستم ایمنی حمایت می نماید.

مارک کلمنس، انکولوژیست به The Lancet گفت: در تمام موارد ثبت شده لنفوم سلول B، ما حضور ویروس اپشتین بار را دیده ایم ، بنابراین به نظر می رسد که یک واسطه ویروسی در پاتوژنز وجود دارد.

التهاب مزمن به عنوان محرک SCC شناخته شده است، اما در حال حاضر، کارشناسان می گویند که ما اطلاعات کافی در خصوص اینکه آیا ایمپلنت سینه مستقیما باعث التهاب یا سرطان های مرتبط می گردد، نداریم.

سال های متمادی، به کسانی که بزرگ کردن سینه را انتخاب می کردند، به ندرت اطلاعات ایمنی دادهمی شد. در واقع، در سه دهه اول جراحی ایمپلنت سینه، هیچ آزمایش بالینی انجام نمی گردد . حتی در حال حاضر، تحقیقات طولانی مدت محدود است.

اما در سال 2011بود که FDA سرطان احتمالی مرتبط با ایمپلنت سینه را شناسایی کرد که لنفوم سلول بزرگ آناپلاستیک (ALCL) نامیده می گردد - سرطانی که زمانی که سیستم ایمنی بدن به هم می ریزد ایجاد می گردد.

تا سال 2016، سازمان بهداشت جهانی از این روش پیروی کرد و ALCL مرتبط با ایمپلنت پستان (BIA-ALCL) را به عنوان یک لنفوم سلول T که گاهی اوقات ممکن است پس از کاشت پستان ایجاد گردد، معرفی کرد .

در ابتدای آوریل 2022، FDA حدود 1130 مورد جهانی BIA-ALCL، از جمله 59 مورد مرگ را شمارش نموده بود. در انگلستان، مقدار بروز این سرطان ها 1 در 15000 تصور می گردد.

حتی اگر آمار ابتلا بسیار اندک باشد، بیماران حق دارند از خطرات احتمالی مرتبط با پروتز سینه خود بدانند.

در طول سال ها، بیماران عوارض جانبی متعددی را از پروتز سینه خود گزارش نموده اند، از جمله مه مغزی، التهاب و خستگی.

در مجموع، این علائم به عنوان بیماری ایمپلنت پستان (BII) شناخته می شوند،

FDA سال هاست که هشدار داده است که ایمپلنت های سینه پروتز مادام العمر نیستند، اما این پیغام اغلب به وسیله عموم شنیده نمی گردد. تحقیقات اولیه حاکی از آن است که هر چه ایمپلنت سینه مدت بیشتری در بدن باقی بماند، احتمال ایجاد عوارضی مانند عفونت، التهاب، پارگی یا درد موضعی بیشتر است. در موارد نادر، سرطان نیز ممکن است یک عامل خطر باشد.

FDA در حال حاضر توصیه می نماید که افرادی که پروتز سینه دارند، 5 یا 6 سال پس از کاشت اولیه و سپس هر دو یا سه سال پس از آن، برای اطمینان از سالم بودن پروتزهایشان، تحت غربالگری منظم قرار گیرند. اما تا به امروز، تحقیقات نشان می دهد که کمتر از 6 درصد از بیماران واقعاً این کار را انجام می دهند.

گزارش FDA