برای جنگل نوردی چه کارهایی ضروری است؟ - مجله سویگل

آمادگی بدنی

برای جنگل نوردی باید آمادگی بدنی خوبی داشته باشیم، چون تمام طول راه را باید پیاده طی می کنیم و اینطور نیست که بخشی از راه را با ماشین برویم، از ماشین پیاده شویم و خیلی شیک برویم جنگل نوردی. برای زدن به دل جنگل باید کمی هم با تجهیزات کوهنوردی و کمپینگ آشنا باشیم و اصول اولیه را بدانیم و باتوجه به جهتی که انتخاب نموده ایم، از پس حمل کوله پشتی برای یک یا چند روز برآییم.

در فصلی مثل پاییز آب و هوا همواره ثابت نیست، گاهی ممکن است آفتابی باشد و گاهی کاملا ابری و بارانی. پس آماده بودن برای پیاده روی در هر شرایط آب وهوایی ضروری ست. برترین کار این است که با راهنما و به صورت گروهی حرکت کنیم؛ پابه پای دیگران قدم برداریم و هوس تنها قدم زدن به سرمان نزند. نگهداری و مراقب از محیط زیست از وظیفه های هر طبیعت گردی ست. خوب است با زیست بوم جنگل ها هم آشنا باشیم و روحیه تیمی مان را برای بودن در این فعالیت گروهی حفظ کنیم.

چطور در طبیعت بی دردسر کمپ بزنیم؟

چه وسایلی همراه ببریم؟

کسی که صبح با هدف جنگل نوردی از خانه بیرون می آید، نمی خواهد یک جای مناسب پیدا کند، چادر بزند و بساط چای را برپا کند. جنگل نورد قرار است بین درخت های تنومند راه برود.

جهت جنگل نوردی گاهی دایره ای شکل است. هدف مان این است که با طبیعت دست و پنجه نرم کنیم، به راه پیمایی ادامه بدهیم، شب را در چادر بخوابیم و بعد از همان جایی که آمده بودیم، برگردیم. گاهی هم از یک سر جنگل وارد می شویم و بعد از یک یا چند روز پیاده روی در بین درختان، از نقطه دیگرش بیرون می رویم.

جهتمان هر چه باشد، باید آن را روی نقشه معین کنیم. جی پی اس و انواع جهتیاب های هوشمند چنانچه اینترنت جواب بدهد، یاری بزرگی به ما در پیدا کردن راه می نمایند.

وقتی دست مان آزاد باشد، راحت تر راه می رویم، پس کوله پشتی یکی از اصلی ترین وسایلی ست که باید آماده کنیم. کوله پشتی هرچه سبک تر باشد بهتر است. البته حرفه ای ها یک کیف کمری هم برمی دارند و وسایل ضروری را دم دست شان می گذارند.

وسایل ما چند دسته هستند. یک گروه، وسیله های بهداشتی مثل صابون، دستمال مرطوب، ضدآفتاب، پماد گزیدگی و داروهای ضدآلرژی. دسته بعدی وسایل ایمنی مثل هدلایت، باتوم کوه پیمایی، ترقه برای دور کردن حیوانات وحشی، سوت برای درخواست یاری، چاقو، کیت یاری های اولیه و وسایلی برای برپاکردن آتش.

ضروری است چند لایه لباس تن مان کنیم و بسته به فصل سفر جوراب اضافه، لباس گرم اضافه، کاپشن بادگیر، بارانی، کلاه و دستکش همراه ببریم.

به تعداد روزهایی که قرار است در سفر باشیم، وعده غذایی باید برداریم. غذاهای خشک و پرانرژی مثل خرما و آجیل مفیدند. این طور وقت ها کنسرو به دادمان می رسد. فقط یادمان باید باشد که هر کدام را باید20 دقیقه بجوشانیم، چون در غیر اینصورت ممکن است دچار مسمومیت غذایی شویم.

ظرف و ظروف پخت و پز، قاشق و لیوان و بشقاب، آب آشامیدنی به مقدار کافی و کتری هم باید همراه ببریم.

اما اینها ضروری ترین لوازم کمپینگ در جنگل نیستند. وسایلی مثل زیرانداز ضدآب انفرادی برای کیسه خواب، کیسه خواب، چادر ضدآب و وسایل آتش زنه لازم داریم. کبریت ضدآب، فندک و ژل آتش زنه خیلی مهم اند و نباید آنها را از قلم بیاندازیم. لوازم جانبی موبایل مثل پاوربانک را هم نباید فراموش کنیم.

چطور آتش روشن کنیم؟

از مهمترین کارها در جنگل، روشن کردن آتش برای گرم شدن، غذا پختن و دور کردن حیوانات است. برای روشن کردن آتش باید چوب های خشک را جمع کنیم، چوب های خیلی کوچک و ریز را در پایین بچینیم، رویش را آتش زنه بریزیم و بعد کبریت بزنیم. بعد که آتش کمی خودش را گرفت، چوب های بزرگ تر را می چینم و موقع ترک جنگل حتما روی آتش خاک می ریزیم و رویش را سنگ می چینیم تا آتش خفه گردد.

چطور با خطر روبرو شویم؟

در جنگل، این ماییم که وارد حریم حیوانات شده ایم و باید بلد باشیم با خطر چطور روبرو شویم. فرقی ندارد در کدام یک از جنگل های ایران باشیم. در بییشتر این جنگل ها، احتمال روبرو شدن با مار وجود دارد. اما خبر خوش این که است که بیشتر مارها، بی خطرند و کاری به کارمان ندارند. مارهای خطرناک هم الزاما به ما حمله نمی نمایند. بیشتر مارهای سمی دم کوتاه اند و سرشان مثلثی شکل است.

اگر مار جلویمان سبز شد، بهتر است بی حرکت بمانیم یا آرام و عقب عقب از آن دور شویم. اما از آن جا که حادثه خبر نمی کند، اگر مار کسی را نیش بزند، یک کار مفید عکس گرفتن از مار است تا بگردد نوع زهرش را تشخیص داد.

در بیشتر جنگل های شمال، مثل جنگل های ارسباران، خرس هم وجود دارد. خرس های قهوه ای علاقه ای به نزدیک شدن به آدم ها ندارند. اما اگر با خرسی رودررو شدیم، بهتر است در چشمانش خیره نشویم و جیغ نزنیم. ممکن است خونسردی در چنین شرایطی ساده نباشد، اما ضروری است آرام بمانیم. در بدترین حالت می گردد سنگ یا چوب به طرف خرس پرت کرد و دست ها را مدام در هوا تکان داد.

کمتر پیش می آید گرگ ها به گروهی از آدم ها حمله نمایند. پس تا زمانی که از همسفران مان دور نشده ایم، جای مان امن است. اگر تنها ماندیم و گرگ به ما حمله کرد، می توانیم سنگ و چوب به سمتش پرت کنیم و حسابی سر و صدا راه بیندازیم. در این صورت یا کسی به یاری مان می آید یا گرگ دور می گردد.

کجا جنگل نوردی کنیم؟

بخش زیادی از استان های گیلان، مازندران و گلستان از جنگل پوشیده شده. گذشته از پارک های جنگلی ، جنگل های بکری با شیب های تند و ملایم وجود دارد که جان می دهند برای جنگل نوردی.

از تهران تا جنگل الیمستان حدود 140 کیلومتر فاصله است. جنگل های تالش از سخت ترین جنگل ها برای جنگل نوردی است و جاده هراز را که دنبال می کنیم و 25 کیلومتری آمل که به فرعی سنگچال بپیچیم،حدود 23 کیلومتر بعد به راش می رسیم. جنگل باجی بخشی از جنگل بولاست، جایی حوالی مرز مازندران و سمنان.

جهت جنگل های دو هزار و سه هزار، از تنکابن آغاز می گردد و به منطقه کوهستانی می رسد. جنگل کالاهو در حوالی تنکابن، جنگل لاویج در نزدیکی نور و جنگل دالخانی رامسر هم گزینه های دیگری هستند.

قدم قدم تا کوهنوردی حرفه ای