حق و حقوق کودکتان را میدانید - مجله سویگل

به گزارش خبرنگاران به نقل از شیعه نیوز ،نه این کار رو نکن, نه نه باید اونجوری باشی, حق انجام این کار رو نداری. این ها بعضی از جملات دستوری عده ای از والدین خطاب به بچه ها، نوجوانان و حتی جوانان خود است که به اذعان فرزندانشان باعث محدود شدن آن ها می شوند و این رفتار آن ها تا جایی پیش می رود که حتی حس اعتماد به نفس فرزند خود را سلب می نمایند، غافل از اینکه هر فردی از سنین کودکی حقوقی دارد که والدین موظف به آموزش آن ها به فرزند خود هستند.

براساس تعاریف موجود، در واقع حقوق کودک مجموعه ای از حقوق بشرِ ویژه بچه ها است که بر پشتیبانی و نگهداری از افراد جوان تمرکز دارد و تعریف کنوانسیون حقوق کودک (CRC) هم در سال 1989 این بوده که کودک، فردی است که هنوز به سن هجده سال نرسیده است.

حیات، بقا، رشد، ثبت نام، تبعیض قائل نشدن، ارتباط با پدر و مادر، هویت انسانی و همچنین احتیاج های اساسی برای حفاظت فیزیکی، غذا، آموزش عمومی و دولتی، مراقبت های بهداشتی و قوانین کیفری مناسب بر اساس سن و رشد کودک، حفاظت برابر از حقوق مدنی کودک، آزادی از تبعیض بر اساس نژاد، جنسیت، گرایش و هویت جنسی، منشأ ملی، مذهب، معلولیت، رنگ، قومیت و... بعضی از حقوق بچه ها هستند که حتی با یک جستجوی ساده می توان به هر یک از آن ها پی برد.

مهرداد ثابت، روانشناس در گفت وگو با خبرنگاران, در رابطه با مزایا و محدودیت های الگو های تربیتی بچه ها اظهار کرد: بعضی از والدین برای اینکه بچه هاشان از گفته ها و کارهایشان برداشت منفی نداشته باشند ترجیح می دهند هیچ کاری به آن ها نداشته باشند که این تصور آن ها کاملا سطحی است، به طوری که هیچ تأثیری در تربیت فرزندشان ندارد.

وی بیان نمود: عده دیگری از والدین هستند که روش تربیتی آن ها آموزش صِرف و ایجاد محدودیت های زیاد برای فرزندشان است که هدف آن ها آموزش احترام گذاشتن و آماده کردن فرزند خود برای پیروی از قوانین اجتماعی است.

این روانشناس با اشاره به تبعات محدود کردن کودک توضیح داد: همان طور که آزادی بیش از حد باعث لوس و پرتوقع شدن کودک می گردد، محدودیت های زیاد و امر و نهی کردن های مکرر والدین نیز زیان های روانی جبران ناپذیری برای او به همراه دارد.

ثابت گفت: اغلب پدر و مادر ها آرزو دارند که فرزندشان با ادب، مرتب و بسیار منظم باشد تا جایی که به محض دیدن چنین بچه های آغاز به تعریف و تمجید از آن ها می نمایند، غافل از اینکه فرزندشان به دلیل مورد مقایسه قرار دریافت با دیگران و امر و نهی های بیش از حد والدین، خلاقیت خود را از دست داده و صرفا کار هایی را انجام می دهد که معمولا والدینش از او انتظار دارند.

وی ادامه داد: بچه های با چنین شرایطی، اغلب در سنین یادگیری خود هم دچار مشکل می شوند، زیرا به دلیل تربیت محدودی که داشته اند به تقلید از والدین خود، هر آن چه که معلمشان می گوید را قبول دارند و همان مطالب را یاد می گیرند و به آن چه که در کتاب نوشته شده است اهمیت زیادی نمی دهند، چرا که حس اتکاء به نفس ضعیفی دارند و در حقیقت, به خود آن طور که باید اطمینان ندارند. این در حالی است که والدین آن ها، از این رفتار فرزند خود بسیار راضی و خوشنود هستند و از اینکه فرزندشان این طور تابع پدر و مادر خود است، احساس غرور می نمایند.

این روانشناس با اشاره به آموزش محدودیت ها به بچه ها اضافه کرد: علاوه بر حقوق بچه ها، محدودیت ها نیز باید به آن ها آموزش داده گردد که در این میان، والدین هم نباید دائما با بیان جملات دستوری چون؛ نه این کار را نکن و یا نه نه باید اونجوری باشی باعث ناراحتی و محدودیت فرزند خود شوند، چرا که باید بدانند کودک هم حق دارد و می تواند برای رفتار های مجاز خود نه تنها به دیگران دلایلی ارائه نکند، بلکه نظر خود را نیز تغییر ندهد و بدون کوچک ترین احساس گناهی، به صراحت بگوید که نمی دانم و اگر هم مرتکب اشتباهی شد با شجاعت مسئولیت آن را بپذیرد.

ثابت در خاتمه گفت: قرار دادن کودک در مکان های ترسناک, محروم کردن او از بازی و تفریح, تنها گذاشتن کودک در منزل, اخراج کردنش از منزل و طرد کردن او, اجازه گریه نداشتن و کنترل کردن احساسات کودک, ارتباط نداشتن چشمی و گوش ندادن به کودک, مسخره کردن و ایجاد حس حقارت در کودک, سرزنش و ملامت کردن او در حضور دیگران, بهره کشی و توقع های نامعقول از کودک و محروم کردن او از محبت و آغوش گرم, مشاجره های خانوادگی و استفاده کردن از الکل و مواد مخدر در حضور کودک و از همه مهم تر کتک زدن و تنبیه جسمی او, بعضی از مهم ترین مصادیق کودک آزاری هستند که هر یک از آن ها می توانند آینده و سلامت زندگی فرد را از کودکی تا بزرگسالی به خطر بیندازند.