5 پیشنهاد برای کاهش استرس پس از سانحه در بچه ها - مجله سویگل

به گزارش، بچه ها، چون نسبت به بزرگ تر ها در برابر حوادث آسیب پذیرترند ممکن است در پی حوادثی، چون فجایع تروریستی، حملات موشکی یا حوادث طبیعی از قبیل سیل، زلزله، طوفان، تصادفات، مرگ عزیزان و ... قادر به درک و تحمل شرایط پیش آمده نبوده و وحشت زده و مضطرب واکنش شدیدی از خود بروز می دهند.

قرار دریافت در چنین موقعیت هایی ممکن است حس اعتماد و امنیت را از آن ها گرفته و احساس ناتوانی شدید و آسیب پذیری کنند، گاهی حتی ممکن است خود کودک در چنین موقعیت هایی قرار نگرفته باشد و تنها از طریق تماشای اخبار و یا شبکه های اجتماعی آسیب ببیند.

علائم استرس پس از سانحه در بچه ها و نوجوانان متفاوت است و ممکن است با ترس شدید، وابستگی و چسبیدن بیش ازحد به والدین، گریه، فریاد زدن، راه رفتن بدون هدف، مکیدن انگشت شَست هنگام خوابیدن، از دست دادن علاقه به دوستان و خانواده، دیدن کابوس و سایر مسائل خواب، پرخاشگری و عصبانیت، شکایت از مسائل جسمی، احساس افسردگی و در نوجوانان با سوءمصرف مواد مخدر، افکار خودکشی، انزوا و افسردگی همراه باشد.

عکس العمل والدین پس از حوادث تا حد زیادی می تواند در واکنش بچه ها تأثیرگذار باشد؛ بنابراین مهم است که کودک را برای روبرو با چنین شرایطی آماده کنید. از قرار دریافت بچه ها در معرض رسانه ها جلوگیری کنید، قرار دریافت در معرض پوشش رسانه ایِ اتفاقی که افتاده باعث می شود تا در معرض بی امان اخبار وحشتناک و ناراحت کننده قرار گرفته و آسیب بیشتری ببینید. هرگز به فرزندتان اجازه ندهید قبل از خواب اخبار را تماشا و یا رسانه های اجتماعی را دنبال کند. گاهی گزارش های خبری مربوط به حوادث را با کودکتان تماشا کنید تا ضمن دیدن به آن ها اطمینان دهید که دیگر خطری او را تهدید نمی کند و توضیح دهید که از این قبیل حوادث ممکن است چندبار دیگر هم در طول زندگی او پیش بیاید و باید توانایی مقابله با آن ها را داشته باشد.

با صرف وقت برای کودکتان می توانید نقش مهمی در فرایند بهبود فرزندتان داشته باشید. تمام تلاش خود را بکنید تا محیطی گرم و صمیمی ایجاد کنید که کودک در آن احساس امنیت کند. با کودکتان در مورد آنچه اتفاق افتاده صحبت کنید و صادق باشید و از دادن اطلاعات نادرست به او بپرهیزید، او را تشویق به سؤال کردن کنید تا آنچه باعث نگرانی اش شده با شما در میان بگذارد. نگرانی فرزندتان را بشنوید، نادیده نگرفته و تأیید کنید. این نگرانی ممکن است باعث ترس و ایجاد مسائلی در کودکتان شود، ولی با احساس پذیرش و درک شدن از سوی شما آرامش بیشتری را تجربه خواهد کرد. گاهی صحبت کردن در مورد تجربه یک حادثه آسیب زا برای بچه ها سخت است بنابراین زیاد به آن ها فشار نیاورید. کودکتان را مشغول نگه دارید و او را به انجام فعالیت های عادی روزانه از قبیل بازی با دوستان، ورزش، سرگرمی هایی که قبل از این اتفاق از آن ها لذت می برد تشویق کنید، به مسافرت ببرید، یک فیلم خنده دار ببینید و با صدای بلند با هم بخندید.

فعالیت بدنی به کودک شما در بهتر خوابیدن کمک می کند. فعالیتی را برایش انتخاب کنید که از آن لذت می برد از پیاده روی خانوادگی گرفته تا رفتن به استخر و یا زمین بازی، فعالیت هایی مانند بسکتبال، فوتبال، دویدن، ورزش های رزمی و شنا هم می توانند به تحریک سیستم عصبی کودک کمک کند. برای اینکه کودکتان را وادار به تحرک کنید ابتدا موسیقی مورد علاقه او را پخش کرده و همراه با کودکتان شروع به نرمش کنید، کودک با انجام فعالیت های ورزشی انرژی بیشتری احساس خواهد کرد.

تغذیه کودک تأثیر عمیقی بر روحیه و توانایی مقابله با استرس در او دارد. غذا های فرآوری شده، کربوهیدرات های تصفیه شده، نوشیدنی های شیرین و میان وعده ها نوسان خلقی و علائم استرس زا را وخیم تر می کنند. برعکس، خوردن مقادیر زیادی میوه و سبزیجات تازه، پروتئین و چربی های سالم به ویژه اسید های چرب امگا 3 می تواند به فرزند شما برای مقابله با استرس کمک کند. به طور کلی بچه ها باید از غذا های فرآوری شده، نوشابه و سیب زمینی سرخ شده کمتر استفاده کنند بنابراین الگوی خوبی برای کودکتان باشید و از این موادغذایی کمتر استفاده کنید. بیشتر غذا های خانگی میل کرده و کمتر به رستوران بروید، پخت وپز در خانه و جمع شدن دور یک میز و خوردن غذا در کنار سایر اعضای خانواده علاوه بر اینکه فرصت مناسبی برای صحبت کردن و گوش دادن به حرف های کودکتان است تأثیر زیادی بر سلامت روانی بچه ها دارد.

ضربه روحی دیدگاه کودک نسبت به زندگی را تغییر داده و ممکن است دنیا را مکانی خطرناک و ترسناک در نظرش جلوه دهد. شما می توانید با بازسازی احساس امنیت به کودک خود کمک کنید. با در پیش دریافت روال سابق زندگی به کودک کمک کنید تا دنیا را دوباره باثبات ببیند. با مدیریت استرس خود سعی کنید تا استرس را در خانه به حداقل برسانید، هر چه شما آرامش بیشتری داشته باشید، بیشتر به کودک خود کمک می کنید. درباره آینده برنامه ریزی کرده و باهم صحبت کنید، اگر پاسخ سؤالی را نمی دانید از اعتراف به آن نترسید تا اعتماد کودکتان از بین نرود، به یاد داشته باشید که بچه ها اغلب نگران ایمنی خود هستند، به کودک خود اطمینان دهید که دیگر خطری او را تهدید نمی کند.

گاهی صحبت کردن در مورد تجربه یک حادثه آسیب زا برای بچه ها سخت است بنابراین زیاد به آن ها فشار نیاورید.

معمولاً تا مدت ها احساس اضطراب، بی حسی، گیجی و ناامیدی بچه ها را رها نمی کند. بااین حال اگر واکنش کودک آسیب دیده آن قدر شدید است که باعث ایجاد اختلال در توانایی های او در خانه و مدرسه می شود به احتمال زیاد کودک شما به یک متخصص بهداشت روان یا مشاور در زمینه اختلال پس از سانحه نیاز دارد.

علائم هشداردهنده عبارتنداز:

- گذشتن 6 هفته از سانحه و نداشتن احساس بهتر

- ایجاد مشکل در عملکرد کودک در مدرسه

- دیدن کابوس های شبانه وحشتناک

- ادامه علائم استرس پس از سانحه از قبیل شکایت از یک مشکل جسمی مانند سردرد، درد معده یا اختلال در خواب

- مشکل در برقراری ارتباط با خانواده و دوستان

- داشتن افکار خودکشی

- اجتناب از یادآوری (افراد، مکان ها، گفتگوها، فعالیت ها یا اشیا) مرتبط با سانحه ای که اتفاق افتاده است

مرحله اول شامل تهیه گزارش و ارزیابی

مرحله دوم شفاف سازی

مرحله سوم اصلاح نگرانی ها، ترس ها و افکار منفی

منبع: تبیان